شعر سنگسار زنده یاد محمد مختاری چه فرق می کرد زندانی در چشم انداز باشد یا دانشگاهی ؟  اگرکه رویا تنها احتلامی بود با زیگو شانه  تشنج پوستم را که می شنوم ، سوزن سوزن که می شود کف پا،  علامت این است که چیزی خراب می شود  دمی که یک کلمه هم زیادی  است،  درخت و سنگ و سار و سنگسار و دار،                                  سایه دستی است که می پندارد دنیا را باید از چیزهایی پاک کرد   در التهاب درهایی که باز می شوند  کتاب هایی که باز می شوند و دست هایی که بسته می شوند  و دست هایی که سنگ ها را می پرانند  وسار هایی که از درخت ها می پرند  درخت هایی که دار می شوند              دهان هایی که کج می شوند           زبان هایی که          لالمانی می گیرند    صدای گنگ وچشم انداز گنگ و خواب گنگ  و همهمه که می انبوهد       می ترکد        رؤیا که تکه تکه می پراکند                                                               دانشگاهی که حل می شود در زندانی و                                                                        وچشم اندازی که از هم می پاشد                                                   خوابی که می شکند در چشم و چشم  که میخ می شود در نقطه ای و            نقطه ای که می ماند منگ       در گو شه ای                                                                                             از کاسه سر  که همچنان غلت می خورد               غلت می خورد              غلت می خورد ...